ΣΧΙΖΟΦΡΈΝΕΙΑ

Αυτή την εποχή της κρίσης και των νέων προκλήσεων, η "προσωπική ψυχοθεραπεία" δίνει την ευκαιρία να αναπτύξει το άτομο νέους τρόπους, νέες στρατηγικές ώστε να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που μπορεί να παρουσιαστούν στην δουλειά του, στην οικογένεια και στις προσωπικές του σχέσεις.Είναι η εποχή που πρέπει να γνωρίσουμε εις βάθος ποια ακριβώς είναι τα συναισθήματά μας και γιατί αισθανόμαστε και διαχειριζόμαστε τα συναισθήματα αυτά κατ'αυτόν τον τρόπο.
Η θεραπεία μπορεί να αλλάξει τις αρνητικές σκέψεις που οδηγούν και σε αρνητικές συμπεριφορές. Όταν το άτομο αποκτήσει συνείδηση του πραγματικού του εαυτού ανεπιθύμητα συμπτώματα και βιώματα του παρελθόντος θα εξαφανισθούν. Θα μάθει το άτομο να αναπτύσσει καινούργιους τρόπους αντιμετώπισης των νέων κοινωνικών προκλήσεων,ισχυρότερη προσαρμοστικότητα και αντιμετώπιση των προβλημάτων του και την αίσθηση του απόλυτου προσωπικού ελέγχου.
Οι επιστημονικές έρευνες έχουν αποδείξει ότι τα άτομα που έχουν την εμπειρία της προσωπικής αυτής θεραπείας , επιδεικνύουν μεγάλη ικανοποίηση από τον εαυτό τους, υψηλή αυτοεκτίμηση, καλύτερες προσωπικές σχέσεις,ικανοποιητική διαχείριση του στρες, φοβίας ,κατάθλιψης,και σχιζοφρένειας ,ανακαλύπτουν την ισορροπία μεταξύ αγάπης,εργασίας και του εσωτερικού τους παιδιού, μέσα σε ένα περιβάλλον απόλυτα εμπιστευτικό!
Οι στατιστικές του Ερευνητικού Τμήματος του Harvard,είχε αποκαλύψει ότι περίπου το 30% του κόσμου που κυκλοφορεί ανάμεσα μας υποκρύπτει σχιζοφρενικές τάσεις, οι οποίες μπορούν να εκδηλωθούν ξαφνικά με κάποιο ερέθισμα. Παράδειγμα ο δολοφόνος πατέρας που σκότωσε την πεθερά του, την γυναίκα του, την κόρη του και αυτοκτόνησε.

 Η σχιζοφρένεια καλύπτει μια ομάδα από σχετικές διαταραχές. Αυτές οι διαταραχές έχουν ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά όπως:

1.      Μια τεράστια παρερμηνεία της εξωτερικής πραγματικότητας.
2.        Διαταραγμένη σκέψη.
3.     Απόλυτη απόσυρση του ατόμου από το περιβάλλον του.
4.       Ασυνάρτητη ομιλία.
5.       Παραισθήσεις και αυταπάτες.
6.       Απότομα και ακατάλληλα συναισθήματα.
7.       Παράφρονες στις κοινωνικές και επαγγελματικές λειτουργίες.
8.       Αδιαφορία για τις προσωπική φροντίδα.
9.      Αδυναμία στην διαχείριση των οικογενειακών ή φιλικών σχέσεων.
10.     Άρνηση για κοινωνική ανάμιξη.
11.    Αδιαφορία στους επαίνους ή σε κριτική
12.    Αδιαφορία για τα συναισθήματα των άλλων.
13.    Κατατονική στάση ή άρνηση ομιλίας.

Οι ασθενείς αυτοί διαφέρουν σημαντικά στον τρόπο που εκφράζουν τα συμπτώματά τους και στην αιτιολογία τους. Για τον λόγο αυτό, οι ειδικοί επιστήμονες χρησιμοποιούν τον όρο «διαταραχές του σχιζοφρενικού συνδρόμου», που περιέχει όλες τις υπο- ομάδες των διαταραχών.

Στην κλινική εξέταση είναι δύσκολο να ανακαλύψει ο θεραπευτής σε ποια κατηγορία ανήκει η σχιζοφρενική συμπεριφορά ενός ατόμου, γιατί μερικά άτομα δεν αποκαλύπτουν περισσότερα από ένα τύπο σχιζοφρένειας, αλλά επίσης εναλλάσσονται από τον ένα τύπο στον άλλο, κατά την διάρκεια της αρρώστιας τους, ειδικότερα αν έχουν νοσηλευτεί για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Αιτίες που μπορούν να δημιουργήσουν σχιζοφρενικές τάσεις:

·         Η Κληρονομικότητα. Οι μελέτες επάνω σε δίδυμα παιδιά, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι κληρονομικοί παράγοντες συμβάλλουν σημαντικά.

·         Οι Βιοχημικές ανωμαλίες του εγκεφάλου. Συνήθως έχουν δημιουργηθεί από ελαττωματικά γονίδια που παίζουν σημαντικό ρόλο.

·         Οι ενδοοικογενειακές σχέσεις. Ιδιαίτερα μια μητέρα υπερπροστατευτική, αυστηρή, επικριτική, αυταρχική, συντηρητική, ψυχρή, άκαμπτη και που χειρίζεται το παιδί της με ένα επιθετικό μητρικό έλεγχο. Όλοι αυτοί οι παράγοντες παίζουν κεντρικό ρόλο στην εξέλιξη του σχιζοφρενικού ατόμου.

·         Ο ρόλος του πατέρα. Έχει ερευνηθεί και έχει αποκαλυφθεί ότι και ο πατέρας συχνά χρησιμοποιεί απεχθείς συμπεριφορές σαν αυτές της μητέρας.

·         Ο Gregory Paterson στο βιβλίο του «Toward a Theory of Schizophrenia», υποστηρίζει ότι τα σχιζοφρενικά άτομα προέρχονται από οικογένειες στις οποίες οι γονείς συστηματικά τους δίνουν αντικρουόμενα μυνήματα και αντιφατικές απαιτήσεις. Οι γονείς μπορεί συνεχώς να παραπονούνται ότι τα παιδιά τους δεν είναι εκδηλωτικά προς αυτούς. Αυτοί όμως γίνονται ψυχροί και αποτραβηγμένοι, όταν το παιδί προσπαθεί να εκφράσει τα συναισθήματά του με τέτοιο τρόπο που οι γονείς αποδοκιμάζουν.