Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2013

Η ανοχή

Το πού φτάνει η ελευθερία των παιδιών ως προς την απόλυτη ικανοποίηση των αναγκών και των επιθυμιών τους, είναι το τεράστιο πρόβλημα της εποχής. Είναι το πρόβλημα της «ανοχής»! Έχει δυστυχώς καθυστερημένα αποδειχτεί, ότι μια κάποια αποστέρηση των επιθυμιών του παιδιού είναι απαραίτητη. Η αίσθηση του ανικανοποίητου είναι το ίδιο απαραίτητη στην ανάπτυξη ενός παιδιού, όπως και η ικανοποίηση των αναγκών του και προετοιμάζει το παιδί αυτό αργότερα στο να  αντιμετωπίσει σωστά  την πραγματικότητα.

Η σχολαστική ικανοποίηση των επιθυμιών του παιδιού, όχι των απαραίτητων  αναγκών του, είναι το μεγάλο πρόβλημα της σημερινής καταναλωτικής κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που αναπτύσσει παιδιά ανικανοποίητα, παιδιά χωρίς στόχους, παιδιά τεμπέλικα, αδιάφορα, που η ανάγκη για έντονη ικανοποίηση τα οδηγεί σε επικίνδυνες παρέες και ναρκωτικά.


Το παιδί και αργότερα ο έφηβος πρέπει να αποκτήσει μια  κοινωνικά παραδεκτή συμπεριφορά. Γι' αυτό πρέπει να μάθει να υπομένει, να ελέγχει τις παρορμήσεις του, να σέβεται και να μην εναντιώνεται στις ανάγκες των άλλων.

Η σημερινή νεολαία χαρακτηρίζεται  από έναν έντονο εγωισμό και από το άγχος να αποκτήσει αυτό που θέλει με την ελάχιστη δυνατή προσπάθεια, αδιαφορώντας για τους άλλους. 


Όπως έχει διαπιστωθεί τελικά, η απόλυτη ελευθερία στο θέμα της πειθαρχίας των παιδιών δεν ωφελεί. Πάρα πολύ συχνά, αυτά τα νέα παιδιά που τα έχουν όλα, δε μαθαίνουν να προσφέρουν αλλά να δέχονται. Και αυτό γιατί οι μεταπολεμικές γενιές που βομβαρδίστηκαν με αντικρουόμενες παιδαγωγικές και ψυχολογικές θεωρίες, πίστεψαν ότι θα έπρεπε να δώσουν στα παιδιά τους όσα εκείνοι είχαν στερηθεί. Και επίσης ότι θα ήταν καλό να ικανοποιούν τις ανάγκες των παιδιών, γιατί αυτό θα τα βοηθούσε να ωριμάσουν και να αναπτύξουν την ικανότητα της αυτοεξυπηρέτησης. 

Η εκπλήρωση των αναγκών ταυτίστηκε με την προσωπική ευτυχία και την ψυχική υγεία. Και αν αυτός είναι ο δρόμος για την ευτυχία, η ηδονή γίνεται ο υπέρτατος σκοπός, ενώ η λύπη και η αίσθηση του ανικανοποίητου είναι ανυπόφορες.

Ποτέ ως τώρα, το έργο των γονιών στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους δεν ήταν τόσο δύσκολο και τόσο περίπλοκο. Τα παιδιά που δεν γνωρίζουν μέτρο, υιοθέτησαν τα μηνύματα αυτά: «Παίρνε ό,τι σου ανήκει και μην σε νοιάζει για τους άλλους, η προτεραιότητα είναι η ικανοποίηση των δικών σου αναγκών!».

Η σωστή όμως συμπεριφορά των γονιών είναι αυτή που δείχνει κατανόηση στις επιθυμίες του παιδιού τους, αλλά παράλληλα βάζει ορισμένα όρια στην συμπεριφορά του.              



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου